,,Szklana poezja" a co to takiego?

Witaj Drogi Czytelniku,

Myślę że dzień moich urodzin jest dobrą datą żeby wstawić tu pierwszy artykuł. Teraz zrobimy sobie mały wstęp co tutaj się będzie działo. A będzie się tu  działo. Myślę, że łatwo jest się domyślić, że będą to wiersze. Ale jakie? Niezwykłe bo płynące prosto z serduszka. Wielu z Was już je zna z mojego facebooka czy instagrama (ps. serdecznie was tam zapraszam nazwa: @szklana_poetka). 

Czemu nazwałam poezję szklaną? Nazwa była całkiem przypadkowa, ale ma też głębsze znaczenie. Jak coś jest szklane to może się łatwo potłuc bo jest delikatne. Właśnie takie są moje wiersze, zresztą sami niedługo się przekonacie.

,,Namieszałeś w mojej głowie”

Czemu wracasz
Znowu mi w głowie zawracasz
Nie odrywasz od mnie wzroku
Ani nie odstępujesz od mnie kroku

,,Musimy być silni”

Namieszałeś mi w głowie
A potem powiedziałeś że wcale tego nie chciałeś
Tłumaczyłeś się że o miłości zapomniałeś
Moje serce już twoje było i do twojej klatki się tuliło

„Cud”

Chcę dotknąć twej szaty
Przyjąć za Ciebie srogie baty
By uzdrowienia przyszedł czas
Bo nie ulęknę się idąc nawet przez las
Taki mały gest
Ale mocna wiara potrzebna jest
By stał się cud
I by na świecie zniknął głód
By niebiańska uczta trwała wiecznie
Bo przecież w twoich ramionach czujemy się bezpiecznie
Ziarnko gorczycy posiałeś w mym sercu
Żebym pielęgnowała je w mym skarbcu
Aby wyrosło duże i godne podziwu
Bym mogła je oddać twojemu żniwu
Byle by je kruk czarny nie wydziobał
Od tego mnie dobry Boże zachowaj